Blog 2. Floor Bikepacking Rondje Nederlandse grens

Zand, zee en zilte wind.

Dat is het beeld dat ik had bij de kust.

 

Met grote nadruk op ‘had’ , want na 4 dagen Zuiderzee- en kustroute is dat totaal veranderd.

Na onze eerste rustdag in Nijkerk had ik zin om weer te vertrekken, een teken dat ik goed genoeg hersteld was.

We hadden de route zo gemaakt dat we in Muiden een wisseling van de wacht zouden hebben. Anouk zou aanhaken en Maaike zou terug gaan richting Nijkerk.

 

In Hoorn werden we na een zware (lees: noordenwind) etappe liefdevol onthaald door Anouks oma met een echte Oma soep, om de zouten weer aan te vullen.

Het was wel duidelijk dat we in de kop van Noord-Holland waren aangekomen, wederom een heleboel dijken en agrarische bedrijven.

 

Omdat de dag ervoor een stuk zwaarder was dan we verwachtten, waren we nu iets minder optimistisch.

Dat bleek de sleutel tot een goede etappe, want voor het wisten waren we Den Helder voorbij en fietsten we van binnendijks naar binnenduins.

Mét een klein zuchtje noordenwind, bijna te weinig om de windvangers te doen opbollen.

Maar blijkbaar hadden we goede karma, want de wind langs de kust komt 99% van de tijd uit het zuidwesten.

Dat zou de afgelopen etappes een heel stuk zwaarder gemaakt hebben dan ze nu waren. 

Net voorbij Schoorl verbleven we voor het eerst bij een logeeradres van Vrienden Op De Fiets.

Een lieve vrouw vol tattoos en lang zwart-grijs haar stelde zich aan ons voor als Adriana (hier had ik het plekje uiteraard al op uitgekozen) en leidde ons naar ons logeerkamertje in de enorme kampeerboerderij die zij bewoonden en verhuurden.

 

We waren ruim optijd en keken al de hele dag uit naar een duik in die aanlokkelijke zee die steeds weer achter de duinen verdween.

‘s Avonds besloten we, de schaamte voor onze fietslijntjes voorbij, toch in bikini de zee in te gaan. Wat een heerlijke afsluiter van een hele dag in het zadel! 

De volgende dag was Anouk vanaf Hoorn binnendoor naar ‘s Gravenzande gefietst en wachtte ons bij haar ouderlijk huis op.

Vol goede moed en bravoure begonnen we aan de vijfde etappe die ‘maar’ 115 kilometers lang was. Appeltje-eitje dachten wij... 
Met nog 30km te gaan kregen we nog een beproeving in de vorm van regen.

Dit kwam ons moraal niet echt ten goede, maar doorgaan moesten we toch. Slingerend door de wijken van ‘s Gravenzande vonden we ons logeeradresje waar al een heerlijke quiche was gemaakt. 

3 dagen fietsen en weinig tijd om te herstellen tussendoor was tot dan toe redelijk vol te houden.

Genoeg eten en drinken is ook een uitdaging, maar het grootste obstakel was op dat moment toch mijn zitvlak.

Dagen op het zadel en weinig kunnen staan door de bagage aan je fiets gaat toch zijn tol eisen.

We zagen dan ook allebei een beetje op tegen de laatste etappe voor onze tweede rustdag.  Die zou 160km zijn, mét tegenwind, regen en onweer als voorspelling.

 

Fietsen moesten we toch, maar een spanning was er wel.

We besloten een stukje af te snijden door een veerpont te nemen bij Maassluis en verder de route te vervolgen.

Op de Oosterscheldekering hadden we wonderbaarlijk genoeg nog geen spatje regen gehad, maar de lucht was ontzettend dreigend.

Eenmaal op Noord-Beveland opende de hemel zich en stortte een hele plens water over ons uit.

Gek genoeg deed het weinig met ons moraal en fietsten we vrolijk verder. Het vooruitzicht van ons logeeradres hielp ook echt mee. We zouden bij de ouders van kennissen slapen, mensen waar we al heel goed contact mee hadden gehad voorafgaand aan ons avontuur.

 

Ze zouden onze fietsen voor ons schoonmaken en hadden eten klaarstaan. We voelden ons al welkom vóór we ze hadden ontmoet. En al hadden we veel verwachtingen, toen we hier aankwamen werden die driemaal overtroffen.

Wat een fijne gastvrije mensen! Eten voor een weeshuis en een prachtige plek om gasten te ontvangen.

 

Waar we zoveel gastvrijheid aan te danken hebben, het is me nog steeds een raadsel, maar wat een geluk dat we hier nog een extra dagje mogen zijn! 
Ik zou hier graag een hele week willen doorbrengen, maar door de verrassingen die de afgelopen etappes hadden, krijg ik nog meer zin om de rest van Nederland te ontdekken.

 

Morgen stappen we weer helemaal uitgerust en opgeladen op de fiets richting Noord-Brabant!